Shocking: 'सॉरी मम्मी-पप्पा, मी...', सांगलीतील १० वीच्या विद्यार्थ्याची दिल्लीत आत्महत्या, मेट्रो स्टेशनवरून मारली उडी

Summary -

• सांगलीच्या १० वीच्या विद्यार्थ्याची आत्महत्या

• दिल्लीतील मेट्रो स्टेशनवरून उडी मारत संपवलं आयुष्य

• शिक्षिकांनी दिलेल्या मानसिक त्रासाला कंटाळून केली आत्महत्या

• प्राचार्या आणि तीन शिक्षिकांविरोधात गुन्हा दाखल

विजय पाटील, सांगली

प्राचार्या आणि शिक्षिकांच्या जाचाला कंटाळून दहावीमध्ये शिकणाऱ्या सांगलीच्या विद्यार्थ्याने आत्महत्या केल्याची धक्कादायक घटना घडली. दिल्लीतील सेंट कोलंबस शाळेमध्ये हा विद्यार्थी शिक्षण घेत होता. मंगळवारी दिल्लीतील मेट्रो स्टेशनच्या प्लॅटफॉर्मवरून खाली रस्त्यावर उडी मारून त्याने आत्महत्या केली. शौर्य प्रदीप पाटील असे आत्महत्या केलेल्या विद्यार्थ्यांचे नाव होते. तो नवी दिल्लीतील राजीवनगर भागात राहत होता. शौर्य हा मूळचा सांगली जिह्यातील खानापूर तालुक्यातील ढवळेश्वरचा रहिवासी होता.

सांगलीच्या खानापूर तालुक्यातील प्रदीप पाटील हे सोने-चांदी गलाई व्यवसाया निमित्त गेल्या अनेक वर्षापासून दिल्ली येथे स्थायिक आहेत. त्यामुळे शौर्य हा त्यांच्या कुटुंबीयांसह दिल्लीतील राजीवनगर भागात भागात कुटुंबीयांसोबत राहत होता. तो दिल्लीतील सेंट कोलंबस विद्यालयात इयत्ता दहावीच्या वर्गात शिक्षण घेत होता. १८ नोव्हेंबर रोजी राजेंद्रनगर मेट्रो स्टेशनच्या प्लॅटफॉर्म क्रमांक २ वरून त्याने खाली रस्त्यावर उडी मारून आत्महत्या केली.

शिक्षिकांनी मानसिक छळ केल्यामुळे मी आत्महत्या करत आहे, असे शौर्यने दीड पानाच्या सुसाइड नोटमध्ये लिहिले आहे. या घटनेची माहिती पोलिसांना मिळाल्यानंतर पोलिस घटनास्थळी तत्काळ दाखल झाले. जखमी अवस्थेतील शौर्यला पोलिसांनी उपचारासाठी रुग्णालयात दाखल केले. मात्र त्याचा मृत्यू झाल्याचे डॉक्टरांनी सांगितले. याप्रकरणी जा गार्डन मेट्रो पोलिसांनी प्रिन्सिपल अपराजिता पाल. मनू कालरा, युक्ती महाजन आणि ज्युली व्हर्गिस या शिक्षिकांविरोधात गुन्हा दाखल केला.

शौर्यचे वडील कामानिमित्त गावी ढवळेश्वरला आले होते. याची माहिती त्यांना मिळाल्यानंतर ते तातडीने दिल्ली येथे पोहोचले. आज शौर्यवर गावी अंत्यसंस्कार होणार आहेत. दिल्ली पोलिसांना शौर्य पाटीलच्या स्कूल बॅगमध्ये सुसाइड नोट सापडली. त्यात त्याने असे लिहिले होते की, 'मेरा नाम शौर्य पाटील हैं. इस मोबाइल.... नंबर पर कॉल कर देना प्लीज. आय एम व्हेरी सॉरी. आय डीड धीस... पर स्कूलवालोंने इतना बोला की, मुझे यह करना पडा. यदी किसी को जरूरत हो तो मेरे अंग दान कर देना. मेरे पॅरेंट्ने बहुत कुछ किया, आय एम सॉरी, मैं उनको कुछ नहीं दे पाया... सॉरी भैय्या... सॉरी मम्मी, आपका आखरी बार दिल तोड रहा हूं... स्कूल की टीचर है ही ऐसी क्या बोलू.'