राज्यात अतिवृष्टीने हाहाकार उडालाय. बळीराजाचा आक्रोश मन हेलावून टाकणार आहे.अशा नैसर्गिक आपत्तीमध्ये जाती-धर्माच्या पलीकडे जाऊन एकमेकांना मदत करणे गरजेचे आहे. कोरोना, भूकंप या काळात महाराष्ट्राने ते अनुभवलेही आहे. त्याचा पुन्हा प्रत्यय सोलापूरमधील माढा तालुक्यात आला. सीना नदीने रौद्ररुप धारण केलं होत. नदीकाठच्या दारफळ गावात तर पुराने होत्याचं नव्हतं केलं. हे दृश्य पाहा....गावाला पुराच्या पाण्याने कसा वेढा दिलाय. याचवेळी गावातल्या मशिदीमध्ये सिकंदर सय्यद ही वृध्द व्यक्ती अडकून पडली होती. बांधकाम सुरू असल्याने मशिद तात्पुरती धर्मशाळेत सुरू केलेली आहे. सय्यद दररोज इथेच झोपतात. मध्यरात्रीनंतर मशिदीमध्ये पूराचे पाणी शिरले. पाणी अगदी छातीपर्यंत आले. मदतीसाठी कोणी नाही. रात्र त्यांनी कशीतरी काढली. मात्र पहाटे त्यांच्या ओरडण्याने लोकांना माहिती मिळाली. यावेळी सुरेश शिवाजी शिंदे या वक्तीने जीव धोक्यात घालून पुराच्या पाण्यातून पोहत जात मशिद गाठली. छतावर जाऊन पत्रा उचकटून सैय्यद यांना बाहेर काढलं.

महापुरातील हा प्रसंग पाहिल्यावर

हीच अमुची प्रार्थना अन् हेच अमुचे मागणे

माणसाने माणसाशी माणसासम वागणे

धर्म जाती प्रांत भाषा द्वेष सारे संपू दे

एक निष्ठा एक आशा एक रंगी रंगू दे

कवी समीर सामंत यांच्या प्रार्थनेतील भाव आठवतात. सध्या समाजात द्वेषाची लढाई आणि जाती-धर्मात विखारी संघर्ष सुरु आहे. त्यामुळे जात, धर्माच्या पलीकडे जाऊन मदतीचा हात पुढे येणे कौतुकास्पद आहे. माढ्याच्या पुरातील हे चित्र सर्वत्र पहायला मिळो हीच अपेक्षा