Hernia : हार्नियाने त्रस्त असणाऱ्या वृद्धावर यशस्वीरित्या शस्त्रक्रिया पार, हा आजार कसा होतो?

पुणे :

हर्नियाने त्रस्त असणाऱ्या एका ६७ वर्षीय रूग्णावर पुण्यातील अपोलो स्पेक्ट्रा रूग्णालयात यशस्वी उपचार करण्यात आले आहे. हा रूग्ण अनेक वर्षापासून उच्च रक्तदाब आणि हृदयविकाराने पिडीत आहे.

अपोलो स्पेक्ट्रा रुग्णालयातील बॅरिएट्रिक आणि हर्निया सर्जन डॉ. केदार पाटील आणि डॉ. राहुल महादर यांच्या मार्गदर्शनाखाली अन्य एका डॉक्टरांची टीमने ही यशस्वी उपचार केले आहेत. रूग्णाच्या प्रकृतीत सुधारण पाहून त्याला डिस्जार्च देण्यात आला आहे.('साम टीव्ही'चं व्हॉट्सअ‍ॅप चॅनल जॉईन करण्यासाठी येथे क्लिक करा)

पुण्यात राहणारे गृहस्थ मागील दीड वर्षांपासून उच्च रक्तदाब आणि हृदयविकाराने त्रस्त आहेत. मोठ्या आतड्याला छिद्र पडल्यामुळे त्याच्यावर आपत्कालीन शस्त्रक्रिया करावी लागली. या प्रकरणांमध्ये, लहान आतडी वळवणे आणि इलियोस्टोमी तयार करणे सामान्य आहे. त्यानंतर त्यांना ओटीपोटीचा त्रास होऊ लागला. यामुळे त्याची प्रकृती दिवसेंदिवस बिघडू लागली होती. रूग्णाची बिघडती प्रकृती पाहून कुटुंबियांनी त्यांना डॉ. केदार पाटील यांच्याकडे उपचारासाठी नेले.

पुण्यातील (Pune) अपोलो स्पेक्ट्राचे बॅरिएट्रिक आणि हर्निया सर्जन डॉ. केदार पाटील म्हणाले, रूग्ण उपचारासाठी आला तेव्हा रूग्णाचे वजन सुमारे 10 किलो कमी झाले होते. ओटीपोटीत त्यांना वेदना होत होत्या. पोटाच्या भिंतीवर पू झाल्यामुळे ते नीट खात नव्हते. रूग्णाच्या ओटीपोटाचे आणि रक्तातील प्रथिने पातळीचे सीटी स्कॅन केले आणि सुरुवातीला अँटीबायोटिक्स, इंट्राव्हेनस प्रोटीन आणि सपोर्टिव्ह केअरने उपचार केले. पू नियंत्रित करण्यासाठी दररोज ड्रेसिंग करण्यात आली. त्यानंतर प्राथमिक टप्पा म्हणून इलोस्टोमी बंद करण्यात आली. खुल्या आतड्याच्या शस्त्रक्रियेला हर्नियाच्या उपचारासोबत जोडणे सामान्य नाही. त्यामुळे हर्नियाची प्रक्रिया पुढे ढकलण्यात आली.

डॉ पाटील पुढे म्हणाले की, 8 महिने बरी न झालेली ओटीपोटाची जखम सहन केल्यानंतर हर्नियासाठी सीनी स्कॅन करण्यात आला. वैद्यकीय चाचणीत दोन गुदाशय पोटाच्या स्नायूंमध्ये २० सेंटीमीटर विभक्त झाल्यामुळे निदान झाले. अशा स्थिती हर्निया उपचार करणं अवघड होतं. लहान आतडी या २० सेमी अंतरामध्ये थेट त्वचेच्या खाली स्थित होते, कोणतेही स्नायू किंवा ऊतक अडथळा म्हणून काम करत नव्हते. त्यानंतर रूग्णावर हर्नियाची शस्त्रक्रिया करण्यात आली. ही शस्त्रक्रिया सहा तास चालली. शस्त्रक्रियेनंतर ६ दिवसांनी रूग्णाला डिस्चार्ज देण्यात आला. शस्त्रक्रियेच्या दीड वर्षानंतर रूग्णाचे वजन ७ किलोने वाढले आहे. आता रूग्ण आपली दैनंदिन कामे करू लागला आहे.

मोठ्या गुंतागुंतीच्या हर्नियाला पूर्वी अस्पृश्य मानले जात होते. परंतु उपचार (Treatment) पद्धतींच्या संयोजनामुळे आता उपचार शक्य झाले आहेत. पूर्वीच्या मोठ्या हर्नियाला स्पर्श होत नव्हता कारण पोटाच्या बाहेर बराच काळ उदरपोकळीत असलेली सामग्री परत ओटीपोटात परत आल्यास इंट्राबडोमिनल प्रेशरमध्ये वाढ होऊन मूत्रपिंड आणि हृदयाशी संबंधित गुंतागुंत निर्माण होते. बोटॉक्स आणि प्रीऑपरेटिव्ह न्यूमोपेरिटोनियमच्या आगमनाने, आंतरबडोमिनल व्हॉल्यूम आता एक्स्ट्राबडोमिनल सामग्री सामावून घेण्यासाठी विस्तारित केले जाऊ शकते. प्रोग्रेसिव्ह न्यूमोपेरिटोनियम ही अशी प्रक्रिया आह. ज्यामध्ये लॅपरोस्कोपिक दृष्टीच्या अंतर्गत ओटीपोटात एक ट्यूब घातली जाते आणि इंट्राएबडोमिनल व्हॉल्यूम वाढवण्यासाठी ओटीपोटात हवा तयार केली जाते. डॉ पाटील म्हणाले.

रूग्ण म्हणाले की, जवळपास दोन वर्षांपासून मला तीव्र वेदना आणि ओटीपोटात सूज येत होती. माझे वजन खूपच कमी झाले होते. दैनंदिन कामे मी करू शकत नव्हतो. परंतु, अपोलो स्पेक्ट्रा रूग्णालयातील डॉक्टरांनी केलेल्या उपचारामुळे मला नव्याने आयुष्य मिळाले आहे.